ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วหลังแต่งงานมาเป็นสะใภ้บ้านรุ่งกิจ ความเป็นอยู่ในครอบครัวใหม่ถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี พ่อปู่แม่ย่าเอ็นดูเมตตา ไม่เคยทำให้ใยไหมรู้สึกเป็นส่วนเกิน ได้รับการปฏิบัติเหมือนครอบครัวและลูกสาว
ทั้งงานบ้านงานร้านเธอทำได้อย่างดีไม่ต้องรอให้ใครเรียกใช้หรือออกปากร้องขอ เริ่มคุ้นเคยกับทั้งคนและงาน เต็มใจทำทุกอย่างด้วยความขยันขันแข็งและเต็มใจ ที่สำคัญแม่ย่ายังให้เงินเดือนกับเธอด้วยจำนวนสูงกว่าค่าแรงขั้นต่ำอีกด้วย ตอนได้ครั้งแรกดีใจมากแต่ก็เกรงใจด้วยเช่นกัน
“รับไป มันเป็นเงินตอบแทนค่าแรงและความขยัน”
นั่นคือสิ่งที่เจ๊แอ๋วบอกลูกสะใภ้ที่เห็นจำนวนเงินแล้วมีสีหน้าลำบากใจและเกรงใจเหมือนจะขอลดจำนวนเงินอย่างไม่เคยพบเห็น
ทำให้ใยไหมยิ่งเกรงใจและอยากช่วยเหลือแบ่งเบาทุกอย่างให้ดีที่สุดและเต็มความสามารถที่สุด
ส่วนกับผัวอย่างบูม ไม่ถึงกับเป็นความสัมพันธ์ที่เรียกว่าดีในสถานะของผัวเมีย แต่ก็ไม่ได้แ
