ทางด้านฟ้าใหม่หลังจากขึ้นเครื่องแล้ว มือเล็กกำโทรศัพท์แน่น อยากจะโทรหาพายุมากแต่ก็ทำไม่ได้จนกว่าเครื่องบินจะลง ดวงตามองบรรยากาศด้านนอกอีกครั้ง เพราะฟ้าใหม่ไม่รู้เลยว่าจะกลับมาที่นี่อีกตอนไหนต้องรอดูอาการพ่อเธอก่อน
ใช้เวลาเดินทางชั่วโมงนิดก็มาถึงกรุงเทพ ฟ้าใหม่ก็รีบโทรหาแม่เธอ แล้วนั่งแท็กซี่ไปยังโรงพยาบาลเพราะมีเรื่องให้คิดทำให้ลืมโทรบอกพระพายว่ามาถึงแล้ว
ฟ้าใหม่นั่งแท็กซี่ไม่นานก็ถึงโรงพยาบาลก่อนจะรีบเข้าไปข้างใน…
สองเท้าเล็กวิ่งไปตามทางเดินก่อนจะเห็นแม่เธอนั่งก้มหน้ามือสองข้างกุมขมับเฝ้าพ่ออยู่หน้าห้อง ฟ้าใหม่จึงรีบเดินไปหยุด
“แม่ค่ะ” เพียงฟ้าได้ยินเสียงสั่นเครือของลูกสาวเพียงคนเดียว จึงเงยหน้าขึ้นมองเห็นฟ้าใหม่ยืนมองเธอท่ามกลางน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ก่อนทั้งคู่จะโผกอดกัน
“พ่อพ้นขีดอันตรายแล้วฟ้า” เพียงแค่ได้ยินคำนี้ก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก…
ทางด้านพายุนั่งเฝ้าโทรศัพท์ทั้งวันไ
