1 ปีผ่านไป
“ไอ้หนูยังไม่หลับอีกเหรอ?” หลังจากปลุกเสกสายสิญจน์ทำน้ำมนต์เสร็จพายุก็รีบไปอาบน้ำกินข้าวให้เรียบร้อย จากนั้นก็เข้ามาในห้องนอนเพื่อช่วยฟ้าใหม่ดูลูกชายของเขา
“ใช่ ลูกไม่ยอมนอนเลยพี่พา” ฟ้าใหม่ตอบด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยล้าเต็มประดา ในช่วงหนึ่งถึงสองเดือนแรกว่าเหนื่อยแล้วที่ต้องปรับตัวตื่นทั้งคืนเพื่อให้นมลูกและคอยเปลี่ยนแพมเพิสแต่พอเข้าเดือนที่สามเริ่มหนักเพราะสายฟ้าไม่ยอมนอนหากไม่มีใครอุ้มเขาเดินเพื่อกล่อมให้หลับ
“เดี๋ยวพี่กล่อมลูกนอนเอง ฟ้าหลับไปเถอะ” พายุเห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปอุ้มสายฟ้าแทนฟ้าใหม่ทันที แม้ตัวเขาจะเหนื่อยไม่ต่างกันเลยก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ” ทางด้านฟ้าใหม่แม้จะอยากเอาสายฟ้านอนเองเพราะไม่อยากให้พายุเหนื่อยแต่ร่างกายเธอไม่ไหวแล้วจริง ๆ ตาทั้งสองข้างแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้วจึงได้แต่มองพายุกล่อมสายฟ้าเดินรอบห้องแล้วค่อย ๆ หลับตาลงจากนั้นก็หลับไป…
“หลับง่าย ๆ แหน
