ส่วนตัวฟ้าใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเพราะนั่งหันหลังให้พายุ แต่พอเห็นพระพายกับเพชรเงียบดวงตามองไปทางด้านหลัง ฟ้าใหม่จึง ค่อย ๆ หันไปมองก่อนจะเห็นพายุอุ้มสายฟ้ามองเธอด้วยใบหน้าบูดบึ้งฟ้าใหม่จึงรีบลุกขึ้นเดินไปหาพายุกับลูกทันที
“ลูกตื่นแล้วเหรอคะ?”
“ใช่ ตื่นเพราะเสียงเพลง” พายุตอบกลับน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะตวัดสายตามองไปยังเพชรตัวต้นเรื่องที่ทำให้ลูกชายเขาตื่น ซึ่งเพชรก็ไม่ได้คิดจะสนใจนั่งกินเบียร์ต่อหน้าตาเฉย
“งั้นพี่พาดูลูกก่อนได้ไหม เดี๋ยวหนูรีบไปอาบน้ำก่อน” พายุพยักหน้าตอบก่อนที่ทั้งสองจะเดินกลับขึ้นไปบนบ้านทิ้งพระพายกับเพชรนั่งอยู่ที่แคร่ไม้สองคน
“มันก็ฮู้ว่ามันเฒ่าก็ยังสิเฮ็ดโตเฒ่า ๆ อีกอยู่ บ่ฮู้จักเฮ็ดโตให้มันวัยรุ่นคือจั่งอ้ายแหน่เนอะ” (มันก็รู้ว่ามันแก่ก็ยังทำตัวแก่ ๆ อีก ไม่รู้จักทำตัวให้มันวัยรุ่นเหมือนพี่เลย) พอเห็นพายุเดินพ้นสายตาเพชรก็บ่นพึมพำขึ้นทันที ตามจริงเขาไม่ได้กลัวพา
