สัญญามาเฟีย (พีร์พีร์ & เฟรย่า)

พอไม่มีเฮียพีร์ ฉันก็ไม่มีใครเลย!!

เฟรย่าTalk

ฉันนั่งมองเฮียพีร์ขับรถออกจากร้านทั้งน้ำตา ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ ไม่ได้อยากให้เขาไปไหน อยากให้เขาดูแลฉันเหมือนเดิม!!

ทำไมอะเราไม่ได้รักกันก็ต้องแยกกันเลยหรอ ทำไมไม่เข้าใจฉันบ้างเลย

สิ่งที่เขาทำ ดูแล เอาใจใส่ ฉันรับรู้ว่ามันคือความรัก แต่ไม่คิดว่าเขาจะรักฉันแบบนี้ ไม่รู้ว่าเขายึดติดกับคำสัญญาของผู้ใหญ่

สิ่งที่ทำให้ฉันไม่รู้ว่าเขารักฉันแบบคนรักก็คือ คำว่ารักไง!! เขาไม่เคยพูดมันเลย ขนาดแค่กอดเขายังไม่เคย

แต่สิ่งที่เขาพูดมันอาจจะจริงก็ได้นะ ที่บอกว่าฉันเห็นแก่ตัว!!

วันต่อมา...

"เราไปนะจะกลับพร้อมเพื่อนอะ"

"อืม"

ฉันกับน้ำตาลแยกกันหลังจากออกจากลิฟต์ ส่วนฉันก็รีบเดินมาหน้าตึก มองหารถเฮียพีร์ แต่มองไปทางไหนก็ไม่มีเลย

ฉันรีบเข้าดูข้อความในไลน์ กะจะถามว่าจะมารับไหม ก็ไม่กล้า เพราะที่ฉันส่งไปเมื่อคืนเขายังไม่อ่านเลย!!

เขาจะเอาแบบนี้จริงๆหรอ

ฉันตัดสินใจเดินเข้าตึกมารอเขาก่อน เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เฮียพีร์เขาก็จะมารับฉันตลอด ไม่ว่าเขาจะโกรธหรือโมโหแค่ไหน ก็ยังเป็นคนง้อฉันเสมอ

เวลาผ่านไปเกือบๆชั่วโมง คนในตึกก็กลับเกือบหมดแล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แววเฮียพีร์ ฉันก็เลยตัดสินใจโทรหาพี่วอมให้มารับ

"เชิญครับคุณหนู" พี่วอมเปิดประตูรถให้

"ค่ะ" ฉันขึ้นรถมา

และด้วยความเคยชินก็แบมือรอรับน้ำจากคนขับ แต่ลืมไปเลยว่านี่ไม่ใช่เฮียพีร์!!

"จะไปที่ไหนครับ กลับบ้านหรือไปที่ร้าน"

"ร้านค่ะ" ฉันตอบแล้วกอดอกหันหน้าออกไปนอกรถ

ถ้าเฮียพีร์เขาไม่ติดต่อมา หรือไม่มารับมาส่งเหมือนเดิม ตัดขาดฉันไปแล้ว ก็เท่ากับว่าฉันไม่เหลือใครเลย ฉันต้องอยู่ตัวคนเดียว!!!

ไม่มีเพื่อนเที่ยว เพื่อนทำอาหาร เพื่อนกิน เพื่อนเล่นแล้ว เพราะทุกวันนี้ฉันก็มีแค่ เฮียพีร์กับพราวพราว ไม่มีใครอยากคบกับฉันหรอกเพราะฉันเป็นลูกมาเฟีย ส่วนน้ำตาลก็คุยกันแค่ที่มหาลัย

ต่อไปนี้วันหยุดฉันก็คงต้องนอนเป็นผักอยู่บ้านแล้วแหละ เพราะป๊าคงไม่ให้ไปไหน ถ้าไม่ได้ไปกับเฮียพีร์

น่ากลัวจังเลยเนาะความรัก พอไม่ได้รู้สึกเหมือนกันก็ต้องตัดขาด เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกันจัง

ความรักมันคืออะไรกันนะ?

เป็นการทำอาหารที่เงียบมากๆ มันไม่มีกะจิตกะใจทำเลย เพราะไม่รู้จะทำไปทำไม ทำให้ใครกิน

เห็นไหมว่าพอฉันไม่มีเฮียพีร์ ฉันก็ไม่มีใครเลย!!

พีร์พีร์Talk

"พอได้แล้วไอ้พีร์ มึงกินตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่หยุดเลยนะ"

ไอ้เจสันดึงแก้วออกจากมือผม แต่ผมก็ปัดมือมันออกแล้วดื่มหมดแก้ว

"กูยังไม่ชัดเจนมากพอหรอวะเจสัน เฟรย่าถึงไม่รู้ว่ากูรัก"

"เพราะมึงไม่เคยบอกรักเขารึเปล่า เคยแสดงออกให้มันชัดเจนไหม เคยหอมแก้ม เคยกอด เคยบอกรักเขาปะล่ะ"

"แค่กอดกูยังไม่เคยเลย"

"ก็นั่นแหละ มึงอาจจะบอกว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดนะเว๊ย แต่บางทีแค่การกระทำมันคงไม่พอวะพีร์พีร์"

"แต่กูก็"

"แต่มันไม่พอไง ถ้ามึงบอกรักน้องบ้าง จับมือหน่อย กอดหน่อย น้องก็คงรู้ว่าสิ่งที่มึงทำมันไม่ใช่แค่พี่ชาย ถึงน้องรู้แล้วไม่ได้รักมึง แต่อย่างน้อยๆมันก็คงไม่ลากยาวมาแบบนี้"

การที่ผมให้เกียรติเธอมันมีข้อเสียขนาดนี้เลยหรอ สิ่งที่ผมทำเธอมันดูไม่ออกเลยหรอว่าผมไม่ได้อยากเป็นพี่ชายเธอ

20ปีที่รู้จักกันมาก เธอเรียกมันว่าความผูกพัน ไม่ใช่ความรัก!!

ชีวิตผมตอนนี้ไม่มีอะไรเลยครับ ว่างเปล่าไปหมด เพราะชีวิตประจำวันของผมมีแต่เฟรย่าเต็มไปหมด ไปรับ ไปส่งทำอาหาร กินข้าวด้วยกัน แต่ตอนนี้ผมไม่มีเธอแล้ว!!

ถ้าจะให้ผมกลับไปดูแลเธอเหมือนเดิมผมบอกเลยว่า ผมไม่ทำ เพราะว่าสิ่งที่ผมทำทุกวันมันคือการดูแลคนรักของผม ไม่ใช่ดูแลน้องสาว!!

ผมดูแลดอกไม้ดอกนี้มาอย่างดี รักและทะนุถนอมไม่ให้ใครมารังแก ใครมาแกล้งก็ไม่ยอม พร้อมปกป้องถึงแม้ว่าตัวเองจะโดนม๊าตีผมก็ยอม

แต่อยู่ๆดอกไม้บอกว่า จะไปมีแฟน จะไปรักคนอื่น ผมต้องรู้สึกยังไงอะ แล้วบอกอยากให้ดูแลกันไปเหมือนเดิม คิดว่าผมไหวหรอวะ ผมไม่มีหัวใจเลยหรอ!!

วันต่อมา...

"พี่พีร์กลับมาแล้วหรอลูก"

"ครับม๊า" ผมตอบม๊าพร้อมติดกระดุมเสื้อนักศึกษา

ผมพึ่งกลับบ้านมาเมื่อเช้านี้เองครับ แต่เมื่อคืนไม่ได้ดื่มหรอก

"จะไปเรียนหรอ ไหวไหม" ม๊าเดินมาจับคอเสื้อให้ผม

"ไหวครับม๊า เมื่อคืนผมไม่ได้ดื่ม"

"ม๊าไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น"

ผมหันไปมองม๊าทันที!!

แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ไหวล่ะ น้องจะรักผมกลับไหม?

"ไม่ไหวก็นอนพัก นอนคิดอะไรไปก่อนดีกว่าไหม"

"ผมไหวครับ ม๊าห้ามบอกเรื่องนี้กับม๊าวันวานะ หรือถ้าเขาถามม๊าก็บอกว่าผิดที่ผมก็ได้ บอกเขาว่าผมมีคนอื่น ผมไม่สนใจน้องก็ได้ แต่ห้ามบอกว่าเป็นเพราะน้อง"

ผมรู้ว่าถ้าหากไม่ได้ไปรับ ไปส่งเฟรย่าแล้วยังไงผู้ใหญ่เขาก็รู้ แต่ผมไม่อยากให้เขาไปว่าเธอ กลัวเธอจะคิดมาก

"ครับผม ม๊าไม่บอกหรอก"

ผมรีบหันหน้าหนีม๊าไปทางอื่น เพราะกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้อีก!!

"แล้วจะไม่ไปรับ ไปส่งน้องแล้วใช่ไหม จะปล่อยให้จบแบบนี้เลยหรอพีร์พีร์"

"ผมทำมันต่อไปไม่ได้หรอกม๊า ผมไม่อยากเจ็บแล้ว ผมขอถอยออกมารักตัวเองหน่อย รักคนอื่นมาเยอะแล้ว"

รักคนอื่นแล้วเขาไม่รัก ผมก็ไม่อยากทนหรอก ในเมื่อ สิ่งที่มอบให้เขา มันคือคนละอย่างกับสิ่งที่เขามอบให้ผม!!

"งั้นไปเรียนเถอะลูก ตั้งใจเรียนนะ"

"ครับม๊า" ผมกอดม๊าแล้วเดินออกจากห้อง

ไม่มีแล้วเฮียพีร์คนแสนดี ความแสนดี ความน่ารัก ความอบอุ่นของผม ผมจะมอบให้กับคนพิเศษของผมเท่านั้น แต่ตอนนี้ผมไม่มี!!