หลังจากอรัญส่งลูกชายถึงบ้านผู้เป็นแม่แล้วก็ออกมาทันทีพร้อมกับตรงไปยังโรงพยาบาลของเด็กชายอชิราที่เขาโทรไปถามจากอัญญา เพราะแบบนั้นไม่ช้าเขาก็มาถึงห้องพักของเด็กชายอชิราก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเบาๆ อย่างไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของลูกชาย
“ลูก เป็นยังไงบ้าง” อรัญถามอัญญาขึ้นอย่างละอายแก่ใจตัวเองไม่น้อย
“หัวแตกเย็บไปสามเข็ม แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว” อัญญาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ปิดบัง
“ขอโทษนะ ที่ทำให้ลูกต้องเจ็บตัว” อรัญเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด เพราะเขาก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นต้นเหตุของการเกิดเรื่องนี้
“ฉันเคยคิดว่าการปล่อยให้คุณกับผู้หญิงคนนั้นได้สมหวังพวกคุณจะมีความสุขจนไม่วุ่นวายอะไรกับฉันอีก เพราะแบบนั้นฉันตอนแรกที่ฉันตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่ไทยฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้มาก่อน...”
“แต่ตอนนี้ฉันยิ่งรู้สึกผิดต่อลูก และผิดต่อตัวเองมากที่ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่นี่คืน” อัญญาไม่ได้ตอบรับ
