อเล็กซ์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย ท่ามกลางทุกคนต่างอมยิ้มแล้วเขยิบถอยออกให้คนทั้งคู่คุยกัน หากแต่อย่างนั้นมันก็ยังอยู่ในระยะสองเมตรครึ่งอยู่ดี
"นับนึกว่าพี่จะไม่มา" สาวน้อยน้ำตารื้น กะพริบตาถี่ๆ ไม่ให้ไหลลงมา ก่อนจะยื่นมือไปรับช่อดอกไม้สีขาวจากเขา
"พี่เพิ่งมาถึงเหรอคะ" แบบนี้เขาคงไม่ได้เห็นตอนเธอประกวดแน่เลย
"เปล่า..มานานแล้ว"
"คะ ทำไมนับไม่เห็น" สาวน้อยใจเต้นตึกตัก เธอก็ว่าดูดีๆ แล้วนะ แบบนี้แสดงว่าเขาเห็นชัวร์
"ก็ไม่อยากให้เห็น เดี๋ยวไม่มีสมาธิ"
"นับก็..ทำไม่ได้อยู่ดี นับไม่ชนะค่ะ" หญิงสาวมีใบหน้าสลดลง และเขาก็คงเห็นว่าเธอไม่ได้รับการคัดเลือก
พอมีอะไรบางอย่างวางลงบนศีรษะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่เขยิบเข้ามาใกล้
ยกมือขึ้นสัมผัสดูว่าเป็นอะไรแข็งๆ ฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อรับรู้ได้ว่าเป็นมงกุฎอันเล็ก
"พี่อเล็กซ์.." คนตัวเล็กปลื้มปริ่มกับการกระทำของเขา ตัวสั่นเทาเพราะดีใจมากอยาก
