“ใครได้ใครกันแน่ พูดให้มันถูก” ภัคธีมาเอ่ยถามเสียงเย็น จะมาบอกว่าเธอได้เขา เขาไม่ใช่เหรอที่บังคับให้เธอเป็นนางบำเรอของเขา เพื่อชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ
“ครับผม ผมนี่แหล่ะครับเป็นคนได้คุณภรรยาก่อน แต่ไม่ว่าใครจะได้ใครก่อน ผมก็ไม่ให้คุณคืนผมให้เจ้านัยแน่ๆ” เวทิศเอ่ยออกมาด้วยท่าทางมุ่งมั่น ตอนนี้กลายเป็นเขาที่หงอกับเธอทุกอย่างจะทำยังไงได้ล่ะ ก็ในเมื่อมันรักไปแล้ว จะให้ถอนตัวก็คงไม่ได้ แถมยังมีเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในครรภ์ของเธอมาเป็นโช่ทองคล้องใจอีก งานนี้บอกเลยว่าไม่มีทางหนีพ้น คงต้องผูกติดกันไปแบบนี้ เป็นตาเป็นยายแก่ๆ อยู่ข้างกันตลอดไปแน่ๆ
“ระหว่างรอข้าว ฉันว่าฉันไปอาบน้ำดีกว่า ไม่อย่างนั้นคุณก็คงมานั่งดมฉันอยู่อย่างนี้ ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี” ภัคธีมาเห็นสามีเลอะเทอะไปใหญ่ เธอก็จะขอตัวไปอาบน้ำก่อน เพราะข้าวคงยังไม่มาตอนนี้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องมานั่งเหม็นๆ ให้พ่อเจ้าพระคุณดมเหมือนว่ามันหอมมากเห
