หลังจากที่ผ่านบทรักมาตลอดทั้งคืน และช่วงเช้าที่ผ่าน ทั้งสองสามีภรรยาหมาดๆ ก็ลงมาที่ชั้นล่าง ก่อนจะเจอเวนัยนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นด้วยท่าทางซึมๆ
“เป็นไงบ้างนัย” ภัคธีมาเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง เพราะเพื่อนสนิทของเธอนั้นยังมีท่าทางเศร้าๆ อยู่
“ไม่เป็นไร แค่นั่งคิดอะไรเล่นๆ แค่นั้น” เวนัยเอ่ยออกมาด้วยแววตาเศร้าๆ
“เราไปเที่ยวที่เกาะไข่มุกด้วยกันนะ” ภัคธีมาบอกเพื่อนด้วยรอยยิ้ม
“ไปก็ไป เผื่อจะเจออะไรดีๆ” เวนัยเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่าย อยู่ที่นี่เจอแต่สิ่งเดิมๆ ภาพเดิมๆ เขาอาจจะดิ่งกว่าเดิมก็ได้ บางทีการไปเที่ยวที่เกาะไข่มุก แล้วก็นั่งโง่ๆ อยู่ริมทะเล อาจจะทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่มากกว่านี้ก็ได้ เขาไม่อยากทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เขาสงสารพี่ชายตัวเอง ยิ่งมารู้ว่าพี่ชายไปทำร้ายเพื่อนของเขาด้วยความเข้าใจผิด เขาก็ยิ่งไม่อยากให้มันเกิดซ้ำๆ แต่จะทำยังไงให้ยังอยากมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เขาไม่รู้
