ช่วงหัวค่ำของวันหลังจากทำอะไรเสร็จ กัปตันก็นั่งกินข้าวกับมงคลอยู่ข้างบนบ้าน แล้วถามเรื่องเมื่อช่วงสายของวัน
“สลันว่ายังไงบ้าง?”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะอาจารย์ มีขอบคุณแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”
“ยิ้มเหรอ?”
“ใช่ครับ”
พอได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ใช่แค่เธอที่ยิ้ม ตัวเขาก็ยิ้มเช่นกัน ยิ่งนึกถึงใบหน้าของเธอในตอนที่รู้ว่าเขาเอาปุ๋ยไปให้ ก็ระบายยิ้มไม่หุบ ก่อนจะตักข้าวกินต่อ
เห็นเช่นนั้นมงคลก็อดไม่ได้ที่จะแซวอาจารย์ของตน...
“ถึงกับยิ้มหวานเลยนะครับอาจารย์”
“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ?”
“ผมแค่แซวเฉย ๆ ว่าแต่อาจารย์ชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอครับ”
“กูจำเป็นต้องบอกมึงไหม?”
คำพูดสั้น ๆ ทำเอามงคลไม่กล้าถามต่อ แล้วเลือกคิดเองเออเอง เพราะมองจากดาวอังคารก็รู้ว่ากัปตันคิดกับสลันยังไง จากนั้นทั้งสองก็เปลี่ยนเรื่องคุย พออิ่มข้าวมงคลก็เก็บจานไปล้าง ก่อนจะรีบขับรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน
โดยมีคนตัวสูงยืนกอดอก มองจากชั้นสองของตัวบ
