บ้านพักของศรัณย์
ตกกลางคืน
"ฝันดีนะครับคนเก่ง"
"ครับคุณพ่อ"
"นอนหลับนะครับ พรุ่งนี้เรามีกิจกรรมรออยู่"
"ตะวันมีความสุขจังเลยครับ"
"พ่อก็มีความสุขมากครับ" ศรัณย์หอมหัวของลูกชายครั้งแล้วครั้งเล่า มันมีความสุขมากจริงๆ สุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะพาตะวันกับวานิลไปที่บ้านของเขาทุกหลังที่มีเลยด้วยซ้ำ
"คุณพ่อไปนอนกับแม่นิลใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ"
"อย่าทะเลาะกันนะครับ"
"โอเคครับผม ไม่ทะเลาะกันแน่นอน"
"ฝันดีครับ พ่อรัณ.."
"ฝันดีครับตะวันของพ่อ"
หลังจากที่ส่งลูกชายเข้านอนเรียบร้อยแล้วศรัณย์ก็กลับเข้ามาที่ห้องนอนของตัวเอง
"ตะวันหลับละเหรอ?" วานิลเอ่ยถาม เพราะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับเขาพอดี เธอกำลังเช็ดผมที่กำลังเปียก
"อื้ม หลับแล้ว"
"แกเป็นยังไงบ้าง"
"ชอบห้องนอนมากเลยล่ะครับ"
"คุณไปอาบน้ำสิ"
"เดี๋ยวผมเช็ดผมให้ก่อนดีกว่าครับ"
วานิลยังไม่ทันได้
