กลางดึกคืนนึง
ขณะที่วานิลกำลังจะนอนหลับ หลังจากที่ส่งลูกชายเข้าห้องนอนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ครืด ครืด ครืด
โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นมา ขณะที่เธอกำลังจะล้มตัวลงนอน มันเป็นเบอร์แปลกที่เธอไม่เคยเห็น แต่ใครกันจะมารู้จักเบอร์ส่วนตัวของเธอแบบนี้ ถ้าเป็นลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะโทรเข้าเบอร์โทรของร้านมากกว่าอีกอย่างลูกค้าที่ไหนจะโทรมากลางดึกป่านนี้
"สวัสดีค่ะ เบอร์ใครคะ"
( ผมเอง ) ปลายสายเป็นเสียงของศรัณย์ แม้จะพูดแผ่วๆ แต่เธอก็ได้ยิน และเธอก็จำเสียงเขาได้
( อย่าเพิ่งวางนะ ลงมาหาผมหน่อยสิ ผมอยู่ข้างล่างอยู่หน้าร้านคุณ )
"ก็เรื่องของคุณสิ อยากอยู่ตรงนั้นทั้งคืนก็ตามใจ"
( ผมรู้เรื่องลูกแล้วนะ )
พอได้ยินอย่างนั้นวานิลก็นิ่งไปเลย เขาไปรู้มาจากไหนแล้วรู้ได้ยังไง เพราะเรื่องนี้น้อยนักที่คนอื่นจะรู้ ขนาดพนักงานของเธอบางคนยังไม่รู้เลย
"รู้ได้ยังไง"
( ลงมาคุยกับผมข้างล่าง ผมขอคุยด้วย )
"......"
