วันถัดมา
วานิลตื่นมาตอนเช้าแต่เธอกลับมองไม่เห็นคนที่นอนอยู่ข้างๆ เตียง ศรัณย์ลุกออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
จากนั้นเธอรีบลุกออกจากเตียงทันที ก่อนจะลงไปที่ด้านล่าง หมอนี่ทำไมถึงชอบดื้อแบบนี้นะ ถ้าเห็นว่าเข้าครัวไปทำกับข้าว หรือทำอะไรที่มันทำให้แผลมีเลือดออก เธอจะจับตัดมือทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"รัณ!"
"ครับ ผมอยู่ตรงนี้ครับ"
"นายมาทำอะไรตรงนี้!?" รีบเดินไปตามเสียง
"ผมมาเอาอาหารให้เจ้าปุยครับ เมื่อเช้าตื่นมาได้ยินเสียงร้องของมันก็เลยลงมาดู เห็นคุณวานิลยังไม่ตื่นผมก็เลยไม่อยากปลุกครับ"
"แผลนายยังไม่หายดีเลยนะรัณ"
"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ครับ แค่เทอาหารเฉยๆไม่ได้หนักอะไรเลย"
"......"
"อะไรที่ผมช่วยตัวเองได้ผมก็อยากทำครับ โดยเฉพาะเข้าห้องน้ำ" พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็เขินขึ้นมา ดีนะที่เรื่องนี้เธอไม่ได้ทำจริงๆ ไม่ได้พาเขาไปเข้าห้องน้ำและช่วยเขาให้ฉี่หรือนั่งส้วม
ถ้าเป็นแบบนั้นจริ
