"นี่ไงครับ ร้านดอกไม้ของตะวัน" เด็กน้อยจูงมือชายหนุ่มจนกระทั่งมาถึงร้านดอกไม้ของผู้เป็นแม่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก
"โอ้โห มีแต่ดอกไม้สวยๆ ทั้งนั้นเลยครับ"
"สวัสดีครับ รับช่อดอกไม้แนวไหนดีครับ อยากได้ไปเซอร์ไพรส์เนื่องในโอกาสอะไร แจ้งพนักงานในร้านจัดการให้ได้เลยนะครับ" พนักงานคนนึงเดินออกมาทักทายกับศรัณย์ด้วยภาษาอังกฤษ
"ครับ ขอเลือกดูก่อนนะครับ"
"แม่นิลฮะ ตะวันกลับมาแล้ว"
"ตะวันลูก ไปเล่นที่ไหนมาครับ"
"......" ศรัณย์มองตามหลังของเด็กน้อยที่กำลังวิ่งเข้าไปข้างใน ทั้งชื่อและน้ำเสียงตอบกลับของผู้หญิงคนนึง มันช่างคุ้นเอามากๆ จนกระทั่งเจ้าของน้ำเสียงหวานนั้นปรากฏตัวออกมาตรงหน้าร้าน พร้อมกับย่อตัวนั่งลงพูดคุยกับเด็กน้อยที่เดินเข้าไปอย่างยิ้มแย้ม
ใช่! เขาจำได้ ต้องเป็นเธออย่างแน่นอน แต่ทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้นล่ะ ทำไมเธอถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ หรือเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนาน
ตั้ง 6 ปีเชีย
