ชายหนุ่มทั้งสองถึงกับเบิกตากว้างพร้อมกัน จ้องหน้าเด็กชายด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อกับคำพูดประโยคเมื่อครู่ นี่ถ้าหากไม่เห็นว่าเป็นเพียงเด็กสี่ขวบ พวกเขาคงคิดว่าเด็กคนนี้จะฉลาดรู้มากเกินไปแล้วจริงๆ
“หนูอยากจะช่วยอาจริงเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยเอ่ยปากถามซ้ำหาความแน่ใจ เผื่อว่าการเข้าหาเด็กชายอาจจะเป็นหนทางที่ดีในการง้อหญิงสาวให้สำเร็จได้
“ก็จริงสิฮะ สิงหาซะอย่างพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว”
ใบหน้าเล็กพยักหน้าหงึกหงักให้คำมั่นกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมยกกำปั้นน้อยๆ ทุบหน้าอกตัวเองเบาๆ แสดงความจริงใจอย่างตรงไปตรงมา
การกระทำดังกล่าวนั้นหัวใจชายหนุ่มพองฟูขึ้นมาโดยพลัน แววตาแฝงความชอกช้ำคู่นั้นทอประกายความคาดหวังและรอคอยอย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน เมื่อเห็นว่าเด็กชายรับปากที่จะช่วยเขา จนหยาดน้ำตาลูกผู้ชายอดไม่ได้ที่จะเอ่อระเรื่อขึ้นมาคลอขอบตา “อาขอบใจหนูมากนะ” เขากล่าวเสียงสั่นเครือเล็กน้อ
