"ทำไม ไม่อยากได้หรือยังไง?" คีรินทรถามเมื่อหญิงสาวปฏิเสธ เขาชักสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยและยังคงเฝ้ารอคำตอบ
"ถ้าเป็นของราคาแพงใบก็ไม่อยากรับไว้หรอกค่ะ ใบกลัวทำหาย" เธอหาข้อแก้ต่าง
"ก็อย่าทำหายสิ"
"แล้วมันห้ามได้ด้วยเหรอคะ ไม่มีใครอยากทำของหายหรอกค่ะ" เธอว่า
"ก็แค่ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ เมื่อวันก่อนพี่ไปดูร้านเพชรของเพื่อนมา เห็นว่าสร้อยมันน่ารักเหมาะกับใบดีก็เลยซื้อมาให้ คิดซะว่าเป็นของขวัญวันเรียนจบก็แล้วกัน"
คีรินทรพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ ใบบุรินจึงไม่อยากปฏิเสธอีก ในเมื่อเขายืนยันที่จะให้เป็นของขวัญสำหรับวันรับปริญญาในฐานะพี่ชาย
"เอ่อ...ใบยอมรับไว้ก็ได้ค่ะ แต่ไม่ใส่ได้หรือเปล่าคะ?" เธอกำลังจะเอื้อมมือไปรับเอากล่องสร้อยเพชร แต่คีรินทรกลับดึงมือกลับไปเสียก่อน
"ไม่ได้ ต้องใส่ติดตัวไว้ตลอดเวลา" เขาพูดแล้วจึงขยับเข้ามาใกล้อีก ชายหนุ่มบรรจงสวมสร้อยคอเพชรให้ใบบุรินด้วยความระมัดระวัง
หลังจากสวม
