"อย่าคิดที่จะหยุดพี่เพราะพี่จะไม่หยุดจนกว่าพี่จะกระแทกเราให้จมเตียงและจนหน่ำใจพี่" โลกันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับอุ้มยกร่างเล็กของสายไหมเดินดิ่งไปที่ห้องนอนทันที
โลกันต์ค่อยๆบรรจงวางสายไหมบนเตียงนุ่มอย่างอ่อนโยนพร้อมส่งสายตาดุจเปลวไฟที่ลามเลียสายไหมที่นอนในสภาพกึ่งเปลือยเปล่าจนแทบมอดไหม้ก่อนเขาจะถอดเสื้อตัวเองออกโชว์กล้ามเนื้อแน่นพร้อมกับรอยสักที่สวยงามตอนนี้คนน้องที่มองเขาด้วยสายแวววาวเป็นประกายก่อนที่โลกันต์จะทาบทับคร่อมร่างเล็กพร้อมถอดปราการทุกอย่างที่เกะกะสายตาจนร่างกายขาวผ่องเปลือยเปล่าต่อสายตาก่อนที่เขาจะกดจูบลงที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยนแสนรัก
"สวยเราสวยหวานน่ากินไปทั้งตัวเลยรู้ไหมสายไหม"
"พี่โลกันต์นี่เอ่อ เป็นครั้งแรกของหนูพี่ช่วยใจดีกับหนูหน่อยได้ไหมหนูกลัว" สายไหมเอ่ยขึ้นด้วยความเขินอาย
" กลัวพี่หรอ หื้มม"
" อือ ก็เมื่อกี้พี่เอ่อดูน่ากลัว"
" หึหึ เด็กน้อยไม่ต้องกลัวนะพี่สัญญาว่าจะพย
