ฉันที่นั่งนิ่งอยู่บนรถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่ราคาน่าจะเกินยี่สิบล้านได้โดยที่ไม่กล้าจะขยับตัวมั่วซั่วเพราะกลัวว่าจะไปทำรถราคาแพงของพี่โลกันต์เสียหาย
" เป็นอะไร ทำไมนั่งเกร็งแบบนั้น " โลกันต์ที่หันไปสังเกตสายไหมที่นั่งนิ่งจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
" เปล่าคะ เอ่อพี่จะหาหนูไปไหนหรอคะ "
"พาไปขายอ่ะ น่ารักแบบนี้น่าจะได้ราคาดี"
" งืออ พี่พูดแกล้งหนูอีกแหละถ้าหนูโดนจับไปขายจริงๆพี่นั่นแหละที่จะร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะจะไม่ได้เจอหนู "
"หึ ไม่ร้องไห้หรอกเพราะถ้าเราโดนจับไปขายจริงๆคนที่จะซื้อเราก็คือเป็นพี่เองแหละ" โลกันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาราวกับเขาพูดจริง
"เหอะแล้ววันนี้พี่ไม่มีเรียนหรอคะ "ฉันถึงกลับเปลี่ยนเรื่องไปเลยเพราะเริ่มเขินกับสายตาของพี่โลกันต์และถึงพูดไปก็เถียงพี่เขาไม่ได้สักที
" มีแต่ไม่ไปจะอยู่จีบเรา "
"อือออไม่น่ารักเลยนะโดดเรียนมาจีบหญิงอย่างนี้"
" หึหึ หญิงที่ว่าก็เราไม่ใ
