"หนูก็ชอบพี่เหมือนกันคะพี่โลกันต์"
โลกันต์ที่กำลังตื่นตกใจที่โดนสายไหมจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้ใบหน้าหล่อเห่อร้อนขึ้นมาและเหมือนจะลามไปถึงใบหูอย่างคนเสียอาการอย่างหนักก่อนจะสบตามองน้องสายไหมพร้อมเอ่ยขึ้น
" ขออีกทีได้ป่ะ "
"ห๊ะขออะไรคะ " ฉันเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
" จูบไงขออีกทีได้ป่าว"
ฉันที่มองหน้าพี่โลกันต์ด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ทันได้เอ่ยอะไรพี่เขาก็ก้มลงมาประกบจูบปากฉันอย่างดูดดื่มและหนักหน่วงจนฉันตั้งตัวไม่ทันพี่เขาบดขยี้จูบอย่างร้อนแรงกว่าครั้งไหนๆจนฉันจูบตอบกลับพี่โลกันต์ด้วยความเต็มใจจนเวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ก่อนที่พี่เขาจะค่อยๆถอนจูบออกอย่างช้าๆสบตามองฉันด้วยแววตาเต็มไปด้วยความหลงไหลความต้องการก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่อ่อนโยน
"ถ้าเราชอบพี่ขนาดนี้งั้นพี่ยอมมาเป็นแฟนเราก็ได้"
" งืออพี่ขี้ตู่อ่ะหนูแค่บอกว่าชอบพี่เองไม่ได้ขอเป็นแฟนสักหน่อย"
ฉันที่ก้มหน้าลงเพราะเขินอายกับสา
