เรนุกาอยู่พูดคุยกับพ่อแม่ของนะโมสักพักเด็กสาวทั้งสองก็ขอตัวออกไปนั่งทำรายงานและอ่านหนังสือที่ศาลาริมน้ำ นลินดามองตามเด็กสาวสองคนที่เดินออกไปจากห้องรับแขกแล้วหันมาทางสามีที่หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
“อืม...พี่บัติว่าไหมคะว่าเพื่อนของยายโมคนนี้นี่เรียบร้อยมากจริง ๆ เรียบร้อยเหมือนอย่างผ้าพบไว้เลยล่ะค่ะ”
“ช่าย...เรียบร้อยมากเลยล่ะ แบบนี้สิดี เป็นเด็กสาวไม่แรด ไม่ก๋ากั่น มาเป็นเพื่อนสนิทของลูกเราจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะชวนกันไปเที่ยวเสียคนที่ไหน”
“แหม...ฟังพี่บัติพูดเข้าซิ เรื่องเที่ยวเรื่องสนุกมันก็เป็นธรรมดาของเด็กสาว ๆ นะ อย่าว่าแต่คนอื่น ยายโมเองก็ชอบเที่ยวเหมือนกัน”
“ก็ไม่ได้ว่า ที่พูดนี่พี่หมายถึงว่าถ้ายายโมลูกสาวเราได้เพื่อนดี ไม่เที่ยวไม่เกเรก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไงว่าเพื่อนจะเที่ยวชักชวนไปทำอะไรไม่ดีน่ะ”
“แต่ดูท่าทางเด็กคนนี้ใส ๆ เรียบร้อยมากจริง ๆ นะคะ แหม...แบบนี้สงสัยอยู่มหาลัยจะ
