เธอเลือกเอง...1 Nc +++
488 คำ
พิมพ์พลอยเริ่มหมดความอดทนกับคนนิสัยไม่ดีเช่นศรุต เธอพยายามลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำ แต่ศรุตก็จับข้อมือเธอไว้ทัน ซ้ำร้ายยังเหวี่ยงเธอลงไปบนที่นอนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างสวยงามนั้นอย่างแรง
ร่างเล็กกองลงไปบนที่นอนด้วยความจุกจากแรงเหวี่ยง ก่อนที่ศรุตจะตามไปทาบทับไว้ และปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายพิมพ์พลอยอย่างทุลักทุเล จนกระทั่งเหลือเพียงบราเซียลูกไม้ และแพนตี้จิ๋วสีสวยหวาน
"ปล่อยฉันเถอะ เราไม่ได้รักกัน คุณจะทำแบบนี้ทำไม เดี๋ยวเราก็ต้องหย่ากัน ได้โปรดหยุดเถอะนะ" พิมพ์พลอยยังคงดิ้นรนขัดขืนด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดว่าเจ้าบ่าวของเธอจะทำรุนแรงกับเธอเช่นนี้ น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้มันเปื้อนอยู่เต็มแก้มของเธอเต็มไปหมด
"หย่านะหย่าแน่ แต่ก่อนหย่าฉันขอเชยชมเธอให้คุ้มกับค่าสินสอดเสียก่อน" เสียงของศรุตกระเหี้ยนกระหือรือไปด้วยความกระสัน
ศรุตยังเดินหน้าต่อ เขาจัดการปลดตะขอบราเซียลูกไม้ตัวจิ๋ว พร้อมทั้งกระชากมันออกไปจากอกชูชัน ทำให้เนินอกสวยปราศจากสิ่งใดขวางกั้น อกชูชันตูมเต่งโผล่ออกมายั่วยวนสายตาของชายหนุ่มทันที
ชายหนุ่มรีบใช้มือเข้าครอบครอง บีบเคล้น ฟ้อนเฟ้นด้วยความปรารถนา ร่างบางจึงสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่กำลังเกิดขึ้นกับกายตน ในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาเข้าครอบงำซอกคอหอมกรุ่น จูบไซร้ไปมาด้วยความปรารถนา
ศรุตเริ่มตกอยู่ในห้วงแห่งความกระสัน เขากำลังต้องการร่างบางมากขึ้นเรื่อยๆ มือหนายังเคล้นคลึงอยู่ที่อกชูชันด้วยความปรารถนา และเรียวปากหนาของเขาขยับขึ้นไปครอบงำเรียวปากนุ่ม ก่อนจะส่งลิ้นชื้นเข้าไปสำรวจเรียวปากบาง
พิมพ์พลอยพยายามกัดลิ้นหนาที่สอดแทรกเข้ามา แต่ศรุตก็ไวกว่า เขาหลบได้อย่างชำนาญ ทำให้พิมพ์พลอยรู้สึกโมโหเป็นอย่างยิ่ง และที่สำคัญร่างกายของเธอก็กำลังรู้สึกแปลกๆ แบบไม่เคยเป็นมาก่อน พิมพ์พลอยต้องพยายามหยุดยั้งเขาให้ได้
เมื่อศรุตครอบงำเรียวปากบางจนพึงพอใจ เขาจึงเคลื่อนลงมาครอบงำที่ปทุมถันคู่งาม ซึ่งกำลังชูชันหยอกเย้าสายตาเขาอยู่ ลิ้นสว่านหยอกเย้ากับยอดอกชูชันด้วยความพึงพอใจ
พิมพ์พลอยได้แต่รู้สึกวาบหวามไปกับสัมผัสของเขา เธอกำลังสับสนในตนเอง เพราะใจของเธอไม่พึงพอใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ แต่รางกายของเธอกำลังรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งกาย ร่างบางกำลังเริ่มสั่นสะท้านไปกับความวาบหวามที่ชายหนุ่มส่งมาให้
- ผู้เขียน
