ไอเดีย....
พอมาถึงในบ้านฉันก็เจอทั้งพ่อของเขาและน้าอนงค์ที่นั่งรออยู่ น้าอนงค์พอเห็นฉันก็รีบเดินเข้ามาหาแล้วจูงมือฉันไปนั่งข้างๆท่านส่วนนักรบก็เดินตามฉันมาแล้วก็นั่งข้างๆ ฉัน ฉันยกมือไหว้พ่อของเขาและยกมือไหว้น้าอนงค์
"สวัสดีค่ะท่าน สวัสดีค่ะน้าอนงค์"
"ทำไมเรียกกันซะห่างเหินขนาดนั้นล่ะหื้มมมหนูไอเดีย" เป็นพ่อของนักรบที่พูดคำนี้เล่นเอาฉันกับนักรบถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก ฉันเรียกท่านผิดตรงไหนแล้วทำไมท่านถึงเรียกฉันว่าหนูไอเดียล่ะวันนั้นยังเรียกฉันว่าเธออยู่เลย
"พ่อจะมาไม่ไหนอีกบอกไว้ก่อนว่าผมไม่มีวันเลิกกับไอเดียเด็ดขาด"
"รบใจเย็นๆสิจ๊ะฟังพ่อเค้าก่อน" น้าอนงค์เตือนนักรบ
"ใจเย็นอะไรครับแม่แม่รู้มั้ยว่าวันนั้นพ่อพูดอะไรกับผมกับไอเดียบ้าง"
"ตัวเองใจเย็นๆ" ฉันหันไปกระซิบบอกเขาพร้อมกับลูบแขนเขาเพื่อให้เขาใจเย็น
"เห้อใจร้อนโวยวายเหมือนเดิมเลยนะเรา"
"พ่อมีอะไรก็พูดมาเถอะผมสองคนจะได้รีบกลับ"
"ก
