ระหว่างที่กำลังเคลียร์ค่าสินค้า พนักงานประจำเคาน์เตอร์คนหนึ่งก็สังเกตเห็นนับดาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอเดน ก่อนจะจำได้ว่าเธอคือลูกคนรวยคนหนึ่งที่เคยมาซื้อสินค้าที่นี่เมื่อนานมาแล้ว แต่พักหลังหายหน้าไป
“คุณหนูนับดาวเหรอคะ?”
“...” นับดาวยืนนิ่งไปชั่วขณะ คำว่าคุณหนูทำให้ความทรงจำเก่า ๆ ของเธอวนกลับมา แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่คุณหนูคนนั้นแล้ว “มะ...ไม่ใช่หรอกค่ะ จำคนผิดแล้วค่ะ”
“ใช่สิคะ เมื่อก่อนดิฉันเจอบ่อย ดิฉันว่าดิฉันจำได้นะคะ”
“...”
นับดาวก้มหน้าหลบตาเม้มปากแน่น ตอนนี้เธอเป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีสิ่งใดเป็นของตัวเองแม้แต่สิ่งเดียว รวมถึงชีวิตของเธอด้วย
เอเดนที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าราบเรียบสังเกตเพียงปลายสายตาก็รู้ได้ทันทีว่านับดาวรู้สึกแย่แค่ไหน ทุก ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอ เขารับรู้มันทุกอย่าง และนั่นทำให้เขาไม่สบอารมณ์กับผู้เอ่ยถามนัก
“นี่” เสียงดุดันเอ่ยขึ้นขัดคอพนักงาน “รีบจัดการเร็ว ๆ แล้วอย
