"เรน"
"พี่ชาร์มไม่ได้ชอบเรนบ้างเลยเหรอครับ"
แววตาที่ออดอ้อนของคนตรงหน้าทำเอาชาร์มถึงกับใจอ่อน
“ก็ชอบนิดหน่อย”
“อะไรกันครับ แค่นิดหน่อยเองเหรอทั้งที่ผมออกจะชอบพี่มากขนาดนี้”
“เฮ้อ~ ก็ชอบ”
“งั้นเราสองคนมาคบกันดูไหมครับ”
“คบ…นายอยากคบกับฉันเหรอ”
“ครับ”
“เรายังไม่รู้จักกันดีเลย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นคนยังไงหรือว่านายเป็นคนยังไง…ฉันน่ะทั้งงี่เง่า เอาแต่ใจชอบหึงหวงอย่างไร้เหตุผล ทุกคนที่เคยคบกับฉันก็พูดแบบนั้นทั้งหมดแถมพอสุดท้ายก็เป็นฉันที่มานั่งเจ็บแล้วก็เสียใจอยู่คนเดียว ทั้งที่พวกเขาเป็นคนหักหลังฉันไปหาผู้หญิงคนอื่น”
ใช่แล้วถึงแม้ทุกครั้งเธอจะทำเหมือนไม่เสียใจหรือไม่แคร์แต่ความจริงทุกครั้งเธอเจ็บปวดกับความสัมพันธ์ที่ต้องจบลงเหมือนเธอเป็นต้นเหตุ
“เรื่องผู้หญิงสำหรับผมพี่ชาร์มไม่ต้องกังวลเลยครับ ถ้าไม่ใช่พี่ผู้หญิงคนอื่นผมก็ไม่เอา ส่วนเรื่องผมเป็นคนยังไงนะเหรอครับอืมมม…ขี้หึง ขี้
