Young Engineer🔨 | ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

1195 คำ
แสงแดดที่สาดส่องผ่านช่องผ้าม่านเล็กที่ปิดไม่สนิทเข้ามาในห้องนอนกระทบเปลือกตาของคนที่กำลังนอนหลับสนิทเพราะความเมื่อยล้าเมื่อคืน ชาร์มกวาดสายตามองไปรอบห้องก่อนจะค่อยๆ พาร่างอันหนักอึ้งของตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ดูเหมือนว่ามีอะไรกับเธอเมื่อคืนจะยังไม่ตื่น หล่อจริงนะ! ยิ่งตอนที่อีกฝ่ายหลับยิ่งหล่อ เสียดายจริงๆ มิน่าเขาถึงบอกว่าผู้หญิงต้องสวยเพื่อแข่งขันเพราะตอนนี้โลกเปิดกว้างผู้ชายเขาสามารถคบกันเองได้ แต่หลังจากมองไปสักพักเธอก็เลือกที่จะก้าวขาลงจากเตียงอย่างเบาที่สุด หยิบเสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนพื้นของตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อแต่งตัว "จะกลับแบบไม่บอกกันหน่อยเหรอ" ร่างบางของชาร์มหายเข้าไปในห้องน้ำสักพัก แต่พอกลับออกมาเสียงทุ้มของคนที่หลับอยู่เมื่อกี้ก็ดังขึ้น "ฉันเห็นนายนอนอยู่นะ" ชาร์มเดินไปเปิดกระเป๋าก่อนหยิบลิปสติกแล้วไปตรงหน้ากระจกก่อนจะเปิดแล้วทาลงบนปากตัวเอง "เธอเลยจะกลับเหรอ" "ใช่ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" "จะไม่คุยเรื่องที่เรามีอะไรกันเมื่อคืนเหรอ" "มีเรื่องอะไรต้องคุยอีกเหรอ เซ็กซ์ก็จบไปแล้วนิ" "แต่เธอเป็นผู้หญิงนะต้องเรียกร้องอะไรหน่อยหรือไม่ก็ต้องเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบอะไรบ้าง" "นายคบผู้ชายมาตลอดใช่ไหม" "ก็ใช่" เรนตอบอย่างสงสัยไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน "แล้วถ้านายจะมารับผิดชอบฉันสะดวกใจเหรอ" "..." คำถามของหญิงสาวทำให้เขาหยุดคิด "นายตอบไม่ได้ก็แปลว่าไม่อยากรับผิดชอบเพราะอย่างนั้นแล้ว ไม่ต้องคิดมากนายกลับไปใช้ชีวิตตัวเองตามปกติเถอะ...แล้วก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะเมื่อคืนนายก็ป้องกัน อีกอย่างต่อให้ถุงยางมันรั่วนายก็ไม่ต้องกลัว ฉันเป็นผู้หญิงที่คบผู้ชายมาตลอดไม่ได้ใสซื่อขนาดที่จะไม่รู้จักป้องกันตัวเองก่อนเรียนจบหรอก" "สรุปคือยอมฟรีเซ็กกับผู้ชายแปลกหน้า" "ฟรีเซ็กเหรอ ไม่ฟรีนะฉันจ่ายค่าห้องเยอะอยู่...เอาล่ะ ฉันไปก่อนนะแล้วก็เหมือนที่ฉันบอก กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมของนายเถอะ ขอบคุณสำหรับความอ่อนโยนเมื่อคืนจุ๊บ..." ชาร์มโน้มตัวไปจูบลงบนแก้มของคนที่นอนด้วยเมื่อคืนเบาๆ พอมองหน้าเขาที่ทำสีหน้าอึ้ง ทำให้เผลอคิดว่าตัวเองลืมว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงคงจะรังเกียจ "เดี๋ยวเธอชื่ออะไร" "เราไม่จำเป็นต้องรู้จักชื่อกันหรอก เพราะยังไงมันก็เป็นครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายอยู่แล้ว" พอพูดจบชาร์มก็เดินออกจากห้องไปหลังจากใส่รองเท้าเสร็จ ปล่อยให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงได้แต่นั่งหนักใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ลานจอดรถ "โอ๊ยยยยยยัยชาร์มแกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย" หลังจากออกจากห้องเธอก็รีบเดินมาหารถทันที แต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนมันก็ทำเอาเธอหน้าแดงขึ้นมา เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอยอมรับนะว่ามันคือการตัดสินใจเพียงชั่ววูบแต่ว่าผู้ชายคนนั้นเขาอ่อนโยนมาก มากจนทำให้เธอลืมความเศร้าและลืมไปว่าเขาคือคนแปลกหน้า "หรือเพราะเราเป็นผู้หญิงคนแรกของเขานะ" แค่นึกว่าเป็นคนแรกของอีกฝ่ายก็อดดีใจไม่ได้ ทั้งที่เขาเป็นเกย์ไม่ชอบผู้หญิง พอได้แล้วยัยชาร์ม เขาแค่อยากลองส่วนแกก็แค่หาคนคลายเศร้า ชาร์มเลือกที่จะสะบัดความคิดออกให้ออกจากหัวแล้วขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที เธอเลือกที่จะทิ้งความเศร้าไว้ที่แห่งนี้แล้วเดินหน้าต่อ 3 วันถัดมา (ช่างทองอู่ซ่อมรถ) "เรนครับยังไม่แข็งเหรอเดี๋ยวพิอมให้นะ" ไม่แข็ง!! พรึบ! "หยุดก่อนพิ เรนน่าจะยังเหนื่อยจากกิจกรรมที่มหาลัยอยู่วันนี้พิกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวเรนเดินไปส่ง" เขารีบบอกปัดก่อนจะใส่กางเกงให้เรียบร้อย ทำเอาคนที่กำลังคิดว่าจะได้ใช้ลีลาบนเตียงมัดใจเขา แต่กลับโดนปฏิเสธกลางคัน "เรนให้พินอนด้วยไม่ได้เหรอครับ นี่ก็ดึกแล้ว" "พิวันหลังนะครับ เอานี่ไปซื้อของที่ชอบเป็นการขอโทษจากเรนนะ" เรนเลือกที่จะยัดเงินจำนวนหนึ่งให้ใส่มือของคนที่ตัวเองควงมาและดูเหมือนมันจะได้ผลเพราะอีกฝ่ายยอมขึ้นรถกลับง่ายๆ ตุ้บ!! "เฮ้อ~ ไอ้เรนมึงเป็นอะไรวะ" ร่างแกร่งทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มตั้งแต่คืนนั้นเจ้ามังกรของเขาก็ไม่เคยผงาดเลย คืนแรกคือเขาต้องการลืมเธอเลยติดต่อหานนท์แต่บทสรุปคือไม่ต่างจากเมื่อกี้ ไร้อารมณ์ อ่อนตัวเหมือนชายแก่ 60 ปีขึ้น หลายวันนี้เขาได้แต่คิดเรื่องนี้และพอนึกถึงร่างขาวเนียนที่ขาวเด่นแม้ค่ำคืนนั้นจะเหลือเพียงแค่แสงไฟริบหรี่ กลิ่นตัวที่หอมติดตรึงทักสัมผัส ปึก! อีกแล้วเพียงแค่คิดถึงเธอ มังกรที่เหมือนแก่ใกล้ตายก็ผงาดมามีกำลังหวังชาและก็เป็นอีกครั้งที่เขาต้องใช้มือช่วยตัวเองพร้อมกับนึกถึงหน้าของเธอ "บ้าเอ้ย!! แม้แต่ชื่อยังไม่รู้จะคราง ไม่น่าหลวมตัวไปกับแม่มดแบบนั้นเลยกู อึก! อ๊า~" หลังจากช่วยตัวเองด้วยการนึกถึงใบหน้าหญิงสาว ปฏิกิริยาตอนเสียวกระสัน ใบหน้าตอนที่เขินอายเพียงแค่เขาถามว่าเจ็บไหม หึ! รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นหรือเขาควรจะลองพาผู้หญิงมาทดสอบดู พอนึกได้แบบนั้นเรนก็เลือกที่จะหยิบโทรศัพท์กดหาเพื่อนสนิทแบบเลโอ (ว่าไงเพื่อนนึกว่าตายตั้งแต่วันที่ทิ้งกูไว้คลับคนเดียวแล้ว) พอรับสายเลโอก็พูดประชดประชันก่อนอย่างหมั่นไส้ "ไอ้เลโอมึงมีผู้หญิงในสต๊อกไหม แนะนำให้กูหน่อยสิ" (เดี๋ยวนะ! เมื่อกี้มึงพูดหรือกูหูฝาด มึงพูดว่าให้กูแนะนำผู้หญิงให้เหรอ...กูฟังผิดเองแหละ ไหนมึงพูดใหม่สิ) คนที่เพิ่งได้ยินคำพูดเมื่อกี้ถึงกับต้องทวนอีกรอบ "หาผู้หญิงให้ดูที" (เอาจริง!!) "เออ แล้วมึงก็เงียบไว้ก่อนล่ะ กูขอพิสูจน์อะไรหน่อย" (เดี๋ยวกูแนะนำให้) "เออจริงสิ ถ้าเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวจะดีมากนะ" (นี่มึงหาคู่เดทหรือหาเมีย เออๆ เดี๋ยวกูช่วยดูให้ แค่นี้ใช่ไหม กูจะไปข้างนอก) "เออ" ตู๊ด ๆ เรนมองโทรศัพท์ในมือก่อนจะถอนหายใจยาว ถ้าเขาหมดอารมณ์กับผู้หญิงด้วยล่ะ แบบนี้มังกรเขาคงได้ใช้งานแค่กับมือสินะ โว้ยยยยย เอามังกรผงาดฉันคืนมายัยแม่มด!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม