เจียวจูหันมามองหน้าคุณหนูของตัวเองพร้อมกับน้ำตานองหน้าเมื่อสิ้นคำพูดของฟางหลีม่าน
“คุณหนู เหตุใดจึงผลักไสข้าเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ท่านลงโทษข้าเช่นนี้เลยหรือเจ้าคะ”
“เจียวจูข้ามิได้ลงโทษเจ้าแต่ใจเจ้ามิได้อยู่ที่ข้า ความภักดีนั้นก็เช่นกัน เจ้าเองก็ควรมีชีวิตของตัวเองได้แล้ว ท่านโหวน้อยข้ารู้ว่าเจียวจูรู้สึกดีกับท่านมานานแล้ว ท่านจะรับนางไปดูแลในฐานะที่นางภักดีกับท่านได้หรือไม่”
หยวนเสี่ยวผิงหันมามองหน้าเจียวจู ที่จริงเขาเองก็รู้สึกดีกับเจียวจูไม่น้อย แต่เพราะฐานะของนางทำให้ท่านโหวเกิดความลังเล แม้นว่าจะชอบนางแต่ในวันข้างหน้าอาจจะมีปัญหาแต่ค่ำคืนนี้สอนให้เขารู้ในหลาย ๆ อย่าง
ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเองก็มิได้อยากจะหมั้นหมายแต่เมื่อได้ใกล้ชิดกับฟางหลีม่าน ในตอนนี้พระองค์กลับรักนางจนไม่ยอมให้ผู้ใดเข้าใกล้นางได้
“ได้สิ ข้าจะพาเจียวจูไปอยู่กับข้าที่สกุลหยวน จะดูแลและให้เกียรตินางอย่างดี เจียวจูไปกั
