พ่อเลี้ยงแสนเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอน ชายหนุ่มไม่ยอมพูดอะไร พยายามไม่มองหน้ารมตี เพราะต้องการสงบอารมณ์ร้อนรุ่มในร่างกายพี่กำลังจะแผดเผาเขาให้หลอมละลาย
ขณะที่หญิงสาวยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ และเอาแต่เฝ้ารอเวลาที่ฝนจะหยุดตกแต่กลับไม่มีทีท่า เธอหันไปมองพ่อเลี้ยงแสน และเผลอจ้องมองชายหนุ่มอยู่เช่นนั้นอีกครั้ง
"พ่อเลี้ยง คุณหนาวหรือเปล่า ถ้าหนาวก็เอาเสื้อของคุณคืนไปเถอะนะ" รมตีถามเท่านั้นจึงลุกขึ้นและเดินไปหาพ่อเลี้ยงแสน
เธอถอดเสื้อและยื่นมันคืนให้เขา ทว่ากลับถูกชายหนุ่มรั้งข้อมือจนร่างเล็กเสียหลักนั่งลงบนตักแกร่ง ขณะที่เสื้อแจ็คเก็ตร่วงหล่นไปกองอยู่บนพื้น
"คุณแสน! คุณจะทำอะไร?" รมตีกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกท่อนแขนกำยำโอบกอดรอบเอวบางคอดไว้ แสนสวมกอดร่างงามไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
ชายหนุ่มสูดดมกลิ่นหอมละมุนของรมตีเข้าเต็มปอด เขาอดใจไม่ไหวที่จะซุกปลายจมูกโด่งคลอเคลียตรงซอกคอขาวเนียนนุ
