แสนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้รับสัมผัสอันร้อนแรงยิ่งขึ้น สุคนธวาสอดมือเรียวลงภายใต้กางเกงชั้นใน หล่อนโอบกุมลำเอ็นแข็งชันไว้
ชายหนุ่มมีสติมากยิ่งขึ้นเมื่อถูกรุกล้ำหนักหน่วง และยังสัมผัสได้ว่ากลิ่นกายของผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่รมตีที่ตนโหยหา เขาจึงเปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้น
"ที่ไหนกันเนี่ย?" แสนมองเห็นเพดานห้องนอนที่แปลกตา จึงมั่นใจทันทีว่าผู้หญิงที่กำลังกอดจูบตนอยู่นั้นไม่ใช่รมตี
"หยุดนะ! เธอทำบ้าอะไรของเธอ?" ชายหนุ่มรีบผลักสุคนธวาออกจากร่างกายของตน
หล่อนเสียหลักล้มลงไปนอนอยู่บนเตียงอีกฝั่ง แสนรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายหล่อนไว้ จากนั้นจึงรีบลุกขึ้นนั่งและหันขวับไปมองหล่อนอีกครั้งด้วยแววตาโกรธเคือง
"ทำบ้าอะไรของเธอกันเนี่ย?"
"แสนคะ ทำไมล่ะคะ ทำไมเราถึงจะทำตามความต้องการของเราไม่ได้?" สุคนธวาถามด้วยแววตาตัดพ้อ ก่อนหน้านี้หล่อนคิดว่าแสนเองก็มีใจที่จะสานสัมพันธ์ แต่ตอนนี้เขากลับมองตนราวกับเป็นตัว
