"พี่แสน เสร็จธุระแล้วเหรอครับ ไหนบอกว่าจะเสร็จตอนบ่ายๆ ไงครับ?" สองถามพี่ชายด้วยน้ำเสียงประหม่า เพราะเกรงว่าเขาจะจับได้ว่ารมตีซ่อนตัวอยู่ในห้องทำงานของตน
"พอดีธุระเสร็จเร็ว ฉันไปส่งคุณแม่ไว้ที่บ้านแล้วก็เลยออกมาที่ไร่ มีงานอีกหลายอย่างที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จเลย" แสนแปลกใจเล็กน้อยที่น้องชายไม่ยอมให้เดินตนเดินเข้าไปในห้องทำงานเช่นทุกครั้ง
"งั้นเราไปทานมื้อเที่ยงที่โรงครัวด้วยกันดีกว่านะครับ ผมหิวแล้ว" สองบอกเท่านั้นจึงกอดคอพี่ชายเดินออกจากสำนักงานไร่และเดินตรงไปยังโรงครัว
รมตีรู้สึกโล่งใจ เพียงแค่ได้ยินเสียงพ่อเลี้ยงแสนก็ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นเร็วแทบไม่เป็นจังหวะ เธอไม่รู้ว่าตนกลัวเขาหรือคิดถึงเขา
ร่างเล็กรีบเดินออกมาจากหลังบานประตูห้องทำงาน จากนั้นเธอจึงรีบวิ่งออกจากสำนักงานไร่เพื่อไปที่รถของตนเอง
รมตีได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน นั่นแปลว่าแสนน่าจะทำงานอยู่ที่ไร่ไปจนถึงตอนเย็น เธอจึงถือโอกาสนี้
