ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว รมตีนั่งอยู่บนโซฟาและกำลังปอกผลไม้ใส่จานให้พ่อเลี้ยงแสน เธอสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มชอบทานแอปเปิลมากกว่าส้มหรือผลไม้อื่นๆ
แสนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อราวสองชั่วโมงก่อน แต่หลังจากทานมื้อค่ำเสร็จชายหนุ่มก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง เขายังคงรู้สึกอ่อนเพลียและเจ็บแผลที่โดนยิงเป็นอย่างมาก
ระหว่างที่รมตีกำลังนั่งปอกเปลือกแอปเปิลอย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ครู่หนึ่งก็มีคนเดินเข้ามา หญิงสาวคิดว่าเป็นพยาบาล แต่พอหันไปมองกลับปรากฏว่าเป็นสุคนธวายืนอยู่
"คุณวา มาเยี่ยมคุณแสนเหรอคะ?"
"คิดไว้อยู่แล้วเชียวว่าจะเจอคุณสร้อยที่นี่" หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ผิดกับเมื่อก่อนที่เรียกรมตีว่า'น้องสร้อย'
"ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมคุณแสน" หญิงสาวพูดขณะที่วางมีดลงในจานผลไม้
"จะขอบคุณฉันทำไม ฉันมาเยี่ยมแสนเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เขาเป็นเหมือนคนในครอบครัวของฉ
