รมตีกำลังช่วยเช็ดตัวให้แสน เพราะเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เธอยังคงมีสีหน้าบึ้งตึง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมเช็ดตัวให้ชายหนุ่มจนเสร็จ
จากนั้นจึงกำลังจะเอากะละมังไปเก็บในห้องน้ำ ทว่าแสนกลับรั้งข้อมือเล็กไว้ ร่างเล็กเสียหลักนั่งลงบนเตียง
"ขอบคุณนะ" เขาพูดเสียงอ้อน แต่หญิงสาวกลับดึงมือหนาออกและลุกขึ้นยืน รมตีไม่ยอมพูดอะไร และยกเอากะละมังน้ำเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ
แสนมองตามหลังด้วยแววตาเศร้า เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพราะค้างคาใจจึงคว้าเอาโทรศัพท์ของตนเองมาและตัดสินใจโทรไปหาสุคนธวา
(แสนคะ วาดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณโทรมาหา คุณเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างหรือยัง เจ็บแผลอยู่หรือเปล่า เมื่อวานวาไปเยี่ยมคุณด้วยนะคะ แต่ว่าคุณนอนหลับสนิทเลย) สุคนธวารับสายด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ
"เมื่อวานเธอคุยอะไรกับรมตี?" ชายหนุ่มถามเสียงต่ำด้วยความโกรธ เขาชะเง้อมองไปยังประตูห้องน้ำเป็นระยะเพราะเกรงว่ารมตีจะเด
