รมตีกลับมาที่โรงแรมหลังจากสถานการณ์ทุกอย่างคลี่คลายลง หญิงสาวรู้เรื่องราวในอดีตของบิดากับเจ้าสัวภาคินจากรังสิมันต์แล้ว
ตอนนี้คุณรามต้องการเวลาส่วนตัว เขาไม่ยอมพูดคุยกับใครเลย จึงทำให้รมตีพลอยเศร้าใจตามไปด้วย
"สร้อย...ไม่ต้องคิดมากหรอก เรื่องมันก็ผ่านมานานเกือบสี่สิบปีแล้ว" รังสิมันต์ช่วยปลอบน้องสาว
"สร้อยไม่ได้เศร้าใจเรื่องนั้นหรอกค่ะ แต่สร้อยรู้ว่าคุณพ่อกำลังคิดถึงคุณแม่มากๆ เลยนะคะ" รมตีคิดถึงมารดา เธอไม่อยากพูดคุยเรื่องของเจ้าสัวภาคินเสียด้วยซ้ำ
"เราทุกคนคิดถึงคุณแม่" รังสิมันต์จำความเสียใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของตนเองได้ดี ตอนที่เสียมารดาไปตนก็อายุได้เพียงสิบสามปีเท่านั้น
"คุณพ่อคงคิดถึงคุณแม่มาก ความจริงแล้วคุณพ่อรักคุณแม่มากเลยนะคะพี่สิงห์ เกือบยี่สิบปีที่คุณแม่จากไป คุณพ่อเลือกที่จะทำแต่งานเลี้ยงดูเราสองคนให้ดีที่สุด คุณพ่อไม่ยอมแต่งงานใหม่"
หญิงสาวเพิ่งจะตระหนักดี ว่าสิ่ง
