ไร่แสน
แสนขับรถพารมตีกลับมาถึงบ้านในช่วงเวลาประมาณบ่ายสอง เขาช่วยหญิงสาวหิ้วของที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าขึ้นมาบนห้องนอน
ตอนนี้ชมพู่พาแสนดีลงไปวิ่งเล่นนอกบ้าน รมตีจึงถือโอกาสนี้เอาข้าวของที่ซื้อมาออกจากถุง ขณะที่พ่อเลี้ยงแสนเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของหญิงสาว
"นี่คุณแสน ฉันจะขอคุณตรงๆ แล้วนะ ตกลงว่าคุณจะคืนโทรศัพท์ฉันได้หรือยัง ฉันอยากติดต่อไปหาคุณพ่อ อยากบอกให้ท่านรู้ว่าฉันสบายดี ฉันมาที่นี่หลายวันแล้วยังไม่ได้โทรไปบอกคุณพ่อเลย" รมตีขอโทรศัพท์คืน เธอเดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างกายพ่อเลี้ยงแสนบนเตียงนอน
"แล้วฉันจะเชื่อใจได้ยังไงว่าเธอไม่ได้คิดจะวางแผนนี้ไป?" แสนหันมามองใบหน้าสวย จึงเห็นว่ารมตีกำลังครุ่นคิดในใจ
"ความจริงฉันอยู่ที่นี่ฉันก็สบายดีนะ ฉันไม่ได้ทุกข์ใจอะไร ไม่ได้มีเหตุผลอะไรที่จะต้องหนีไป แต่ถ้ามีโทรศัพท์มันก็จะดีมากกว่านี้ ฉันจะได้มีความสุขมากขึ้น ได้ติดต่อกับเพื่อนกับครอบครัวม
