#สองวันถัดมา
วันที่นั่งรถกลับจากเขาใหญ่ฉันกับโซนได้แยกกันนั่ง ปกติจะนั่งติดกันตลอด แต่เป็นเพราะมันต้องขับรถแทนไอ้คิว ทำให้บรรยากาศมันเลยดูไม่ค่อยอึดอัดเท่าไหร่ และหลังจากวันนั้นมันก็ไม่ค่อยมาห้องฉัน เราต่างคนต่างแยกย้ายกันอยู่ห้องใครห้องมัน แต่ก็ยังพูดคุยหัวเราะกันได้เหมือนเดิม
“พวกมึงตอนถึงคาบอาจารย์สมชายบอกกูก่อนนะ กูจะได้อัดกาแฟสักสองแก้วก่อน แม่งง่วงฉิบหาย” ไอ้เกมบ่นขึ้นขณะที่พวกเรากำลังจะเดินไปโรงอาหารเพื่อหาข้าวกินกัน
“เออจริงกูก็พึ่งตื่น นั่งหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้” คิวพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากห่าว
“เดียร์ มึงได้เลคเชอร์ไว้ไหมตอนอาจารย์สมชายสอน” ฉันส่ายหน้าให้ไอ้เกมและมองไปที่ไอ้เจกับไอ้โซน
“ไม่ต้องมองกูเลย ไอ้โซนนู่น” เจรีบบอกเพราะตอนเรียนฉันก็เห็นมันก็ไม่สนใจอะไร เอาแต่นั่งเล่นเกม ส่วนอีกคนถึงไม่จดไม่ฟังก็จำได้ขึ้นใจ ก็เพราะมันเก่งไง คนห่าอะไรน่าอิจฉาฉิบหายหน้าตาดีอย่างเ
