#วันถัดมา
“เดียร์ตื่นสายแล้ว” ฉันสภาพที่พึ่งหลับไปได้ไม่นานก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเจสะกิดเรียกไม่หยุด มือควานหาโทรศัพท์หยิบขึ้นมาดูเวลาก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าสายมากแล้ว
“ไอ้เจพากูไปเปลี่ยนชุดหน่อย” หน้าตาไม่ได้ล้างรีบวิ่งออกไปจากห้องมันทันที
#เวลาต่อมา
เมื่อมาถึงห้องเรียนฉันก็รีบเดินจะไปนั่งข้างโซน แต่ก็ต้องชะงักเพราะตอนนี้ที่ตรงนั้นมันกลับไม่ว่างแล้ว เพราะอีเมมันสาระแนนั่งแทนที่ฉันเรียบร้อย โซนเหลือบมองมาที่ฉันกับเจที่เดินมาพร้อมกัน ก่อนที่มันจะก้มหน้าลงไม่สนใจอะไร
ความรู้สึกหน่วงๆ ปวดหัวใจมากๆ ไม่คิดว่าการที่ถูกมันเมินจะเจ็บจี๊ดขนาดนี้ ฉันเลือกเดินไปนั่งข้างหลังมัน ที่จริงตั้งใจจะมานั่งหลับและของีบอีกสักตื่น
แต่พอมาถึงแล้วเห็นแบบนี้ตามันกลับเบิกกว้างสมองตื่นเลยซะงั้น ไม่ง่วงเหมือนก่อนหน้าแล้ว ตอนนี้ดวงตาเอาแต่จ้องมองแผ่นหลังของโซนด้วยแววตาเศร้าหมอง ยิ่งอีเมขยับเข้าไปถามมัน
