"เมื่อไหร่จะหยุดขำ"
"พยายามแล้วค่ะ แต่พอนึกถึงตอนนั้น มันก็อดขำไม่ได้"
เธอพูดพลางหย่อนตัวนั่งลงปลายเตียง มองหน้าเขาทีไร ภาพในร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังผุดเข้ามาในหัวทันที เป็นบุญของเธอมากที่เห็นเขาในมุมนั้น ปกติเขามักชอบทำหน้านิ่งขรึม วางมาดใส่ตลอด จนเธอจดจำเขาในมุมแบบนั้น แต่วันนี้เธอคงเปลี่ยนใจ มาจดจำเขาในมุมนี้แทน
"ให้ฉันช่วยเอาไหม?"
"ช่วยยังไงคะ" เธอถาม ในขณะที่ใบหน้ายังคงยิ้มอยู่
อลันกระตุกยิ้มมุมปาก เดินเข้ามาหาเซญ่า แล้วผลักไหล่สองข้างเธอด้วยแรงไม่มากแต่สามารถทำให้เธอเอนตัวนอนราบเตียงได้ หญิงสาวเห็นดังนั้น รอยยิ้มที่เคยอยู่บนใบหน้า ค่อยๆจางลง
"พะ..พี่หมอทำอะไรคะ"
"อยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่าฉันจะช่วยให้เธอหยุดหัวเราะได้ยังไง" เขาพูดพร้อมกับโน้มตัวลงมาหาเซญ่า ดึงชายเสื้อนักศึกษาเธอออกจากกระโปรง เลิกขึ้นสูง แล้วใช้มือลูบไปมา เพียงแค่โดนมือเขาสัมผัสลงหน้าท้องแบนราบ เธอก็สะดุ้งตัวขึ้นทันที
