เสียงดังโอ้กอ้ากของว่าที่คุณพ่อป้ายแดงดังเล็ดลอดออกจากห้องน้ำหรู เข้าโสตประสาทเซญ่าซึ่งนอนหลับอยู่บนเตียง เธอส่งเสียงดังในลำคอเบาๆ เปิดเปลือกตาสีขาวออก มองไปยังต้นเสียงนั้น
เขามักเป็นแบบนี้ทุกเช้าและออกมาหมดแรงทุกครั้ง จนเธออดสงสารเขาไม่ได้ หมอบอกว่าเขาจะเป็นแบบนี้อยู่สองสามเดือนหรืออาจจะจนเธอคลอดเลยก็ได้
"เช้านี้พี่หมออยากกินอะไรคะ เดี๋ยวหนูบอกพี่ภาคินซื้อมาให้"
"อะไรก็ได้"
"กินแกงจืดไหมคะ กินตอนร้อนๆอร่อยนะ"
"อืม" เขาตอบรับสั้นๆ เดินมาบ้วนปาก ก่อนจะออกมานั่งรอเซญ่าที่โซฟา
หญิงสาวเดินมาหาคนรัก หลังจากไปบอกให้ภาคินซื้ออาหารเช้ามาให้อลัน เธอหย่อนตัวนั่งบนตักแกร่ง สองมือประคองใบหน้าคมคายไว้ เขาคงเหนื่อยมากที่ต้องแพ้ท้องแทนเธอแบบนี้ทุกวัน
"เหนื่อยใช่ไหมคะ"
"อืม นิดหน่อย"
"หนูสงสารพี่หมอจัง ต้องแพ้ท้องแทนหนูแบบนี้ทุกวัน"
"ทนได้"
"แม่พี่หมอบอกว่า ถ้าผู้ชายแพ้ท้องแทนผู้หญิง แปลว่าผ
