นางไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร แต่ทว่ามันทรมานใจยิ่งนัก แม้ปากจะบอกให้หยุดแต่ใจปรารถนาเข้าไปแตะขอบสวรรค์ ความคิดสองขั้วย้อนแย้งกันไปมาจนนางเริ่มมึนไม่รู้ว่าเมาด้วยการที่เขาปลุกกำหนัดหรือเปล่าเพราะคิดมากจนมึนกันแน่
เขาเห็นท่าทางนางกำลังลุ่มหลงเช่นนี้ จึงขยับร่างกายให้เข้าประจำที่ตรงกลาง มือข้างหนึ่งรูดแก่นกายที่พองตัวจนแข็งตรง ในขณที่มืออีกข้างขยี้เกสรสวยแล้วใช้นิ้วกลางสอดนำทางเข้าไปในถ้ำบุปผางดงามของนาง
“ท่าน...ท่านพี่...” นางเรียกเขาเสียงสั่นยามสิ่งแปลกปลอมเคลื่อนเข้ามา
“ข้า...ข้าไม่ไหวแล้วเว่ยเออร์...เจ้าช่างเย้ายวนพี่เหลือเกินขอให้พี่เข้าไปหน่อยเถิด”
หงจื่อกล่าวอย่างหื่นกระหาย แล้วเริ่มขยับสอดนิ้วให้เร็วขึ้นจากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองเพื่อให้นางปรับสภาพเข้ากับความใหญ่โตของเขา เว่ยเหยากัดฟันแน่นจนกระทั่งนางกระตุกเกร็งบีบรัดนิ้วหนาจากภายในเวลาต่อมา
“เจ้าเสร็จเร็วเช่นนี้...ด
