“เถ้าแก่มีห้องว่างสามห้องไหม”
“เหลือเพียงสองห้องเท่านั้นคุณชาย” ความฝันพังทลายเมื่อเขาคิดจะทบทวนเรื่องระหว่างนางและเขาในค่ำคืนวสันต์สวาทให้หวานฉ่ำ เพราะเหลือเพียงสองห้อง จึงต้องนอนแยกชายหญิงนั่นเอง
“เอาสองห้องเถ้าแก่” สุดท้ายก็ต้องจำทน แต่ทว่าเขาก็เลือกที่จะไปวอแวนางอยู่ร่ำไป เป่ยเป่ยเองก็รู้ใจเขายิ่งนัก กว่านางจะไล่ให้เขากลับก็มืดค่ำแล้ว
เมื่อเขากลับไปแล้ว แต่ทว่ากลับลืมของบางอย่างเอาไว้ นางจึงบอกเป่ยเป่ยว่าเดี๋ยวนางมาจะเอาห่อผ้าไปให้เขาเสียหน่อย ไม่รู้ตั้งใจลืมให้นางเอาไปให้หรือไม่ แต่ทว่าเมื่อนางยืนอยู่หน้าห้อง กำลังจะยกมือเคาะกลับได้ยินคำพูดที่นางอยากฆ่าเขานัก
“ข้าสุขใจยิ่งนัก ได้เข้าหอกับนางแล้ว นางก็ติดบ่วงสวาทข้าไปไหนไม่รอด”
“เจ้าไปหลอกนางท่าไหน” ไฉ่เฉินรู้ดีว่าเจ้านี่มันร้อยเล่ห์ เว่ยเหยาไม่มีวันทันเหลี่ยมของมันหรอก
“เจ้ากล่าวหนักไปกระมัง ข้าแค่พูดเรื่องจริงนิดหน่อย กับแ
