ที่นี่กำลังจะเกิดสงครามอีกไม่ช้า ข้าคิดว่าเจ้าอย่าดื้อดีกว่า กลับก่อนเถิดให้ไท่เจื่อส่งคนมาปราบให้เรียบร้อย ถึงตอนนั้นเจ้ากลับมาก็ไม่สาย หากเจ้าไม่อยากอยู่กับเจ้าปัญญาอ่อนนั่น จวนกั๋วกงของข้ายินดีต้อนรับ”
ไฉ่เฉินรู้ดีว่านางรู้สึกลำบากใจที่จะกลับ แต่เรื่องนี้มันจำเป็นนัก เขาจะไม่ยอมให้นางอยู่ที่นี่เพื่อเพียงต้องการหนีเจ้านั่นแล้วไปรนหาที่ตายเด็ดขาด
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องแต่...เจ้ากลับจวนข้าดีแล้ว...จวนข้ายังขาดฮูหยิน ตอนนี้ข้าไม่ได้โดนยึดทรัพย์ เพียงคืนตำแหน่งให้กับเสด็จปู่เท่านั้น เจ้าอยากขายซาลาเปา เจ้าไปขายที่เมืองหลวงก็ได้ ข้ายินดีเปิดร้านให้เจ้า แต่อยู่นี่อันตรายนักข้าเป็นห่วง” เขาพูดด้วยเหตุผลหวังให้นางตอบรับ เพราะหากไม่กลับ เช่นนั้นเขาก็คงจะห่างจากนางไม่ได้เช่นเดียวกัน
“นายหญิงกลับเถิดเจ้าค่ะ พอเหตุการณ์สงบค่อยกลับมาก็ได้เจ้าค่ะ นายหญิงอยู่ไหนข้าก็อยู่นั่น” เป่ยเป่ยเป็นห่วงนายหญิ
