ชายแก่นิ่งงันไปหลายวินาที คล้ายว่ากำลังไตร่ตรองใช้ความคิดอยู่ พิมรักมีท่าทีนิ่งเฉยไม่ตื่นตระหนก ทั้งที่ในใจเต้นตุบตับกลัวว่าสิ่งที่ขอมันมากเกินไป
ราคาที่ดินอาจแพงหูฉี่ก็ได้ถึงคิดหนัก
ระหว่างที่พิมรักเอียงคอครุ่นคิดอยู่นั้น เทียนอี้ก็พลันมุ่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเธอถึงยื่นข้อเสนอให้เขา แทนที่จะหาผลประโยชน์เข้าหาตัวเอง
“โอเค ได้สิ ตกลงตามนั้น” ท่านยศพลพยักหน้ารับ มือกวักให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ไม่ไกลไปหยิบเอกสารมา
พิมรักคลี่ยิ้มบางเบา ผิดกับเทียนอี้ที่นิ่งค้างไปแล้ว
อันที่มูลค่าที่ดินไม่ได้มหาศาลอะไร แค่ท่านยศพลเป็นพวกเล่นคารมเพื่อต่อรองผลประโยชน์เก่ง เรื่องมันถึงได้คาราคาซังกันมานานพอสมควร
คราวก่อนเทียนอี้ก็หัวเสียไปทีแล้ว
แต่กับพิมรักง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
“เมียดีจะเสริมบารมีนะคุณเทียน” ท่านยศพลเอ่ยหยอกเย้าหลังเสร็จสัญญาบนโฉนดที่ดินเสร็จ
เมียดีจะเสริมบารมีเหรอ เหอะ
เทียนอี้เพี
