ร่างบางยืนรับลมหนาวในยามค่ำคืนอยู่ชานระเบียง ตั้งแต่ถูกไล่กลับมาจากงาน พิมรักก็ถอดชุดและเครื่องประดับ รวมถึงลบเครื่องสำอางที่เคยแต่งแต้มบนใบหน้าออกจนหมด
บัดนี้เหลือแค่หน้าสดที่เปลือยเปล่า ที่มีริ้วสีแดงของเลือดฝาดบนแก้มขาวให้ดูสุขภาพดี
พิมรักยืนมองพระจันทร์ดวงโตกับใจที่วูบโหวง นึกย้อนว่าอะไรทำให้เธอมายืนอยู่ในจุดที่ร้องขอความรักจากคนอื่น
‘งั้นก็พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเธอซื่อสัตย์ได้ดีกว่าหมา’
‘ถ้าหากเธอทรยศฉันขึ้นมา เดี๋ยวจะได้อายหมามัน’
อาจเป็นเพราะเพิ่งอกหักช้ำรักมา ประจวบเหมาะกับถูกเขาเติมเต็มความอ้างว้างภายในใจ ได้ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ไปกับการร่วมรักในค่ำคืนที่เร่าร้อน
ไม่แปลกอะไรหากเธอจะหวั่นไหวขึ้นมา
แต่มันก็แค่ความวาบหวามชั่วครู่ยาม
เหมือนสายลมที่พัดผ่านมาเดี๋ยวก็พ้นไป เธอแค่ต้องตั้งสติให้ดีแล้วทำหน้าที่ลูกหนี้ขัดดอกต่อไป จนกว่าจะครบระยะเวลาที่กำหนดไว้ โดยหลังจากนั้นทุกอย่างก็จะสิ
