พิมรักควงเวรติดต่อกันเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง ร่างกายที่ได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ เริ่มประท้วงด้วยการทำให้เธอรู้สึกหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม
ผลกระทบจากคนเอาแต่ใจด้วยนั่นแหละ..
ตอนนี้ร่างกายช่วงล่างเธอร้าวระบมไปหมด แต่ก็ต้องยืนตรวจคนไข้ทั้งที่ขาแทบจะไม่มีแรง หน้าซีดเป็นไก่ต้มจนต้องสวมหน้ากากอนามัยปิดบังไว้
‘แค่เลือกมาหาฉันก็ถือว่าฉลาดแล้วพิมรัก’
คำพูดของเทียนอี้ยังติดอยู่ในหัว ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือหลอกด่าว่าเธอเพิ่งฉลาดกันแน่
แต่ถึงยังไงการร่วมเตียงครั้งนั้น ก็นับว่าเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่าย ถึงจะแอบรู้สึกใจวูบโหวงมากก็ตาม
ถ้าเกิดรอบหน้ายังรุนแรงแล้วเอาแต่ใจไม่พัก
คอยดูแม่จะเก็บค่าตัวให้แพงโขเลย
“พิมครับ” เสียงชายหนุ่มดังกระแทกเข้ามาในโสต ส่งผลให้พิมรักที่กำลังนั่งเหม่อได้สติ
เธอเหลือบสายตามองณดลที่ประตู ห้องพักแพทย์ในเวลานี้มีเพียงแค่เธออยู่ลำพัง บรรยากาศก็เลยพลันอึดอัดขึ้นมาทันที
พิมรักถอด
