หากมินตราจะผลุนผลันออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวเขา ก็เชื่อได้ว่าเพื่อนของเธอน่าจะมีเหตุผล เพราะดารินรู้จักเพื่อนสาวคนนี้ดี
กระทั่งดารินตัดสินใจโทรหามินตรา
ชั่วอึดใจถัดมา จึงได้รู้ว่าความจริงเป็นเช่นไร เมื่อมินตราเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังอย่างละเอียดยิบ ดารินรู้สึกเห็นใจเพื่อนขึ้นมาจับใจ ไม่คิดว่ามารตีจะเป็นผู้หญิงที่ใจร้ายเช่นนี้
“ห้ามบอกใครโดยเด็ดขาดว่าฉันอยู่ที่เกาะรังนก” มินตรากำชับไปสู่ต้นสาย
“ทำไมต้องเป็นความลับด้วยล่ะ” ดารินถามด้วยน้ำเสียงฉงนใจ
“เอาเถอะ...ไม่สะดวกที่จะเล่าในตอนนี้ มันเป็นข้อตกลงระหว่างฉันกับคุณธันวา”
“ว้าย!...ไวไฟนะยะ แอบไปตกลงอะไรกันตั้งแต่เมื่อไร” ดารินอุทานเสียงหลง
“บ้า...ไม่ใช่อย่างที่แกเข้าใจ ที่ฉันจำเป็นต้องอยู่ที่เกาะรังนกหนึ่งเดือน ก็เพื่อเขียนนิยายเรื่องใหม่”
