ตามแนวสันหลัง นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน เมื่อหัวขโมยถูกจับได้ นายสมภพนี่เองที่สั่งให้เอาตัวคนพวกนั้นไปยิงทิ้งอย่างเลือดเย็น ที่บริเวณชายป่าละเมาะซึ่งอยู่ด้านหลังของเกาะ ต่อมาที่แห่งนั้นก็ถูกขนานนามว่าสุสานคนโลภ เป็นอนุสรณ์ให้กับใครก็ตามที่คิดจะขโมยรังนก
“ขอบคุณที่นายเข้าใจ” ชายสูงวัยกล่าว รู้สึกโปร่งโล่งราวกับยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก เช่นเดียวกับลำเพาซึ่งอยู่ในอาการเกร็งกลัวจนหายใจไม่ทั่วท้อง
ก่อนที่ลุงสอนและลูกสาวจะจากไป สมภพแสดงความใจกว้างออกมาด้วยการไถ่ถามถึงสภาพความเป็นอยู่ของลุงสอนและครอบครัว จากนั้นก็สั่งเป็นนัยเอาไว้ว่าเย็นๆจะไปตรวจตราดูความเรียบร้อยของเรือนพักคนงานแถวนั้น แสดงเจตนาเลียบๆเคียงๆออกมาให้รู้ว่าแท้ที่จริงก็อยากไปเยี่ยมบ้านของลุงสอนนั่นเอง
ลุงสอนอ่านท่าทีของนายสมภพออก จึงเชื้อเชิญว่าถ้าหากมีเวลา ให้แวะมาที่บ้านของตน จะสั่งให้ภรรยากับลูกสาวเตรียมอาหารค่ำเอาไว
