ประเทศ มารตีหวังว่าผู้เป็นลูกชายหันเหความสนใจมาที่สาวน้อยคนนี้ แทนที่จะไปจดจ่ออยู่กับมินตราซึ่งมองไม่เห็นว่ามี
ตรงไหนคู่ควรกับลูกชายของเธอ
“คุณแม่ใช้ให้คนไปตามผม มีอะไรหรือเปล่าครับ”
กันย์เอ่ยถาม ทันทีที่มาถึงห้องรับแขก สีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นว่ามารตีไม่ได้อยู่คนเดียว หากมีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรานั่งฉอเลาะอยู่เคียงข้าง
“ไหว้พี่กันย์สิจ๊ะหนูพัช” มารตีหันไปบอกหญิงสาว เมื่อร่างสูงตระหง่านของลูกชาย ก้าวเข้ามาภายในห้องรับแขก
พลางทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่ยังว่าง ชำเลืองมองใบหน้าสะสวย แววตาสดใส ผิวพรรณเนียนสะอาดของพัชรี
“สวัสดีค่ะพี่กันย์”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ด้วยกิริยาแช่มช้อย ดวงตาคมประกายคู่นั้นเบิกโตขึ้นเล็กน้อยเมื่อแลสบสายตากับชายหนุ่มตรงๆ แพขนตางอนระยับขยับเบาๆในจังหวะช้อนชำเลืองสายตาขึ้นมองใบหน้าของกันย์ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ไม่คิดว่าชายที่ผู้เป็นแม่พยายามคะยั้นคะยอ
