เสียใจกับเรื่องในอดีตที่ไม่อาจปฏิเสธว่าตนเองก็มีส่วนรับรู้ เกี่ยวกับการตายของชุลี อดคิดไม่ได้ว่าเวรกรรมนั้นคงตามมาถึงแล้ว แม้กรรมหนักจะตกไปอยู่ที่ลูกชายของเธอแทน ทว่าการที่ลูกชายต้องมีสภาพพิกลพิการอย่างนั้น แม่ผู้รักลูกดั่งชีวิตอย่างเธอ จึงตรอมตรมยิ่งกว่า หากแลกได้ เธอก็อยากให้อุบัติเหตที่เกิดกับลูกชายในคืนนั้น มาเกิดกับเธอยังดีเสียกว่า
เมื่อมินตรามาถึงตรงที่รถเข็นของชายหนุ่มจอดนิ่งอยู่
“มีอะไรหรือเปล่า” เธอส่งยิ้มบางๆ ทักทายสามีด้วยสีหน้าประหลาดใจ
กันย์ก็ยื่นแผ่นกระดาษขนาดเท่าเอสี่ที่เขียนด้วยลายมือตัวเอง มินตราเอื้อมมือไปรับกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน แม้เส้นสายลายมือที่เห็นนั้นค่อนข้างยุ่งเหยิง เพราะความพยายามบังคับกล้ามเนื้อซีกขวาอันอ่อนแรงของคนเขียน ทว่าข้อความนั้นก็ชัดเจน
ข้อความในกระดาษแผ่นนั้นมีใจความว่ากันย์ขอสารภาพว่าเขานั่นเองที่เป็นคนทำเรื่
