“เอ็งไปเตรียมเรือ ไอ้เท่งไปเตรียมคนให้พร้อม เราจะไปที่นั่น” เขาสั่งคนที่กระหืดกระหอบเอาข่าวมาบอก ด้วย
กังวานเสียงเข้มทรงอำนาจ ดูน่าเกรงขาม ต่างไปจากนายหัวคนที่เพิ่งนั่งฟังเธอเล่าประวัติส่วนตัวเมื่อครู่
“ฉันจะไปส่ง” เขาหันมาทางหญิงสาว จากนั้นก็รีบก้าวยาวๆ พาเธอมาส่งถึงเรือนพักของชื่นจิต
เมื่อถึงเรือนพัก ชื่นจิตเปิดประตูออกมาตามเสียงเรียก ยื่นใบหน้าพ้นประตูออกมา เมื่อได้ยินเสียงเอะอะที่ภายนอก
“นายหัว…เกิดอะไรขึ้น”
“ไอ้พวกโจรรังนก”
“ระวังตัวนะคะ…นายหัว” มินตราเอ่ยขึ้นเบาๆ รู้สึกเป็นห่วงเขาเหลือเกิน หากทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังจะก้าวลับไปกับตา
ในจังหวะหนึ่ง นายหัวชะงัก หันกลับมา ราวกับเพิ่งนึกคำพูดบางอย่างขึ้นมาได้
“ฉันกลับมาแน่…ถ้ารู้ว่าเธอเป็นห่วง”
ที่มนตราอันดามันรีสอร์ต
ตอนค่ำของวันเดียวกัน ภายในห้องรับแขกของเรือนไม้หล
