มารตีสาดน้ำเสียงข้ามหัวเชิดกับยุพา รวมทั้งมินตราที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้น ทำราวกับว่านอกจากตัวเองกับลูกชาย ก็ไม่เห็นว่าใครมีตัวตนอยู่ตรงนั้น
โดยปกติ มารตีก็มองเชิดและยุพาด้วยสายตาดูแคลนอยู่แล้ว ยิ่งในตอนที่เธอกำลังเครียดราวกับว่าได้แบกเอาความทุกข์ของลูกชายไว้เสียเอง มารตีจึงแสดงอารมณ์ออกมาอย่างเกรี้ยวกราด การแสดงออกของมารตี ทำให้ยุพารู้สึกสงสารลูกสาวขึ้นมาจับใจ ก็ใครเสียอีกล่ะ ยุพาเองก็ไม่ต่างจากเชิด ที่เป็นตัวเจ้ากี้เจ้าการ พยายามหว่านล้อมลูกสาวด้วยเหตุผลสารพัดสารพัน ช่วยเชิดคะยั้นคะยอจนมินตราเห็นดีเห็นงาม ทั้งที่ขณะนั้น ในความรู้สึกของมินตรายังยืนยันว่าคนที่เธอรัก…อยู่ที่เกาะรังนก
ในบรรดาเหตุผลมากมายที่เชิดผู้เป็นพ่อพยายามโน้มน้าว มีประโยคหนึ่งที่ทำให้มินตราตัดสินใจแต่งงานในที่สุด
‘กันย์เป็นคนดีนะลูก…หนูควรจะพิจารณาผู้ชายคนนี้ พ่อไม่เห็
