ถ้าแม่ร่าน แม่ขอโทษ
ตอน ชีวิตมหัศจรรย์
วันต่อมา
เช้านี้เม็ดฝนโปรยลงมาบนหลังคาดังเปาะแปะ ไอหนาวอบอวลเข้ามากระทบผิวกายที่ขาวนุ่ม
กลิ่นไอดินหอมโชยเข้ามาเตะปลายจมูก ดวงตากลมโตเปิดขึ้นรับวันใหม่
ฮ้าว! คุณแม่นอนบิดขี้เกียจและลุกนั่งทำท่าโยคะบนเตียงนุ่ม
บรืน! ๆ ๆ ฟู่วววว! จู่ๆเสียงรถสปอร์ตวิ่งมาจอดหน้าบ้าน
ตายแล้ว! รดาตกใจ เสียงรถซิ่งทำให้คิดว่านักแข่งรถกลับมาตอแย
คุณแม่วิ่งลงมาหน้าบ้านแล้วถือไม้กวาดรอดักตีหัวนักแข่งรถ
"อ้าว วาริน" เธอตกใจเมื่อเปิดประตูบ้านออกมาเจอกับนักดนตรีหน้าหวาน เค้ากระโดดข้ามรั้วมายืนหน้าประตู ตัวเค้าสูงมาก รดาแหงนจนคอเคล็ด
"ไปบ้านผมกันครับ" วารินเอ่ย
"เช้าอยู่เลย เดี๋ยวค่อยไปก็ได้นี่" คุณแม่หัวใจเต้นแรง
"เปล่า ไปบ้านที่เชียงใหม่" วารินเอ่ย
ห๊ะ! รดาตกใจ
"แล้วไม่ได้อยู่บ้านนี้เหรอคะ"
"ก็อยู่สองที่ครับ ไปๆมาๆ" วารินตอบ
แล้วไปตอนนี้เนี่ยนะ จะถึงกี่โมงกันนี่
